συμφράκτωρ

-ορος, ὁ, Α

αυτός που εξαναγκάζει κάποιον να κάνει κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση τού λατ. coactor «εισπράκτορας, αυτός που εξαναγκάζει» (< cogo «συλλέγω, αναγκάζω»). Κατά μία άποψη, ο τ. θα έπρεπε να διορθωθεί σε συμπράκτωρ «βοηθός, συνεργός»].